- dadlı
- 1. sif. Yaxşı dadı olan, ləzzətli. Dadlı meyvə. Dadlı yeməklər. – Baxmaz guşeyi-çəşm ilə fəqiranə tərəf; Yüyürürsüz ora kim, dadlı, fisincanlı olur. M. Ə. S.. <Piri baba:> Onun balı çox dadlıdır. S. S. A.. Üç ay qabaq qazılmış quyu bol, dadlı və sərin su verirdi. Ə. Vəl.. // məc. Xoşagələn, ləzzətverən, ruhu oxşayan, ürəyəyatan, lətif, xoş, şirin. Dadlı söz – can arzusu, dadsız söz – baş ağrısı. (Ata. sözü). Şairim! Seyr elə ətrafı, təbiət nə gözəl! Bax mənim hüsnümə, inşad elə bir dadlı qəzəl. A. S.. . . Hacı Qulu dadlı röyasından oyanmış kimi oldu. A. Ş..2. is. Xörəkdən sonra yeyilən şirniyyat, məzə. . . Konsulun evində təbrizlilərə məxsus bütün şirniyyatı və dadlıları görmək mümkün idi. M. S. O.. dadlı-dadlı 1) sif. ləzzətli-ləzzətli, şirinşirin. Doyammadım dadlı-dadlı dilindən; Aman, Əslim, öylə sözlər söyləmə! «Əsli və Kərəm»; 2) zərf mənasında. Çobanlar tütək çalar, mahnı oxuyar, dadlı-dadlı söhbət edərdilər. A. Ş.. Bişirərdi gözəl fisincanlar; Dadlı-dadlı lətif müsəmmalar. A. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.